Ο Γιώργος είναι ένα παιδί 8 ετών, η εκπαιδευτικός στο σχολείο σύστησε στη μητέρα να επισκεφθεί ειδικό καθώς το παιδί ήταν συχνά αφηρημένο και νευρικό, δεν μπορούσε να σταθεί για πολύ στο θρανίο ενώ γινόταν ευέξαπτο προκαλώντας δυσκολίες στη σχέση του με τους άλλους.
ΔΕΠΥ ή Τραύμα;
Στην κλινική πρακτική μας συναντάμε παιδιά με συμπτώματα που συνάδουν με τη Διαταραχή Προσοχής και Υπερκινητικότητας, τα οποία όμως δεν οφείλονται αποκλειστικά σε αυτή. Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι παιδιά τα οποία έχουν βιώσει ένα τραυματικό γεγονός στο παρόν ή παρελθόν. Συχνά η ΔΕΠΥ ή το τραυματικό στρες του παιδιού συνυπάρχουν με άλλες διαγνώσεις όπως οι διαταραχές της διάθεσης και οι μαθησιακές δυσκολίες πράγμα το οποίο δυσκολεύει ακόμα περισσότερο το διαχωρισμό τους.
Τα συμπτώματα που μπορεί να είναι κοινά με τη ΔΕΠΥ περιλαμβάνουν:
- Υπερδραστηριότητα
- Δυσκολίες στη μάθηση και στο σχολείο
- Ελλειψη συγκέντρωσης
- Υπερεπαγρύπνηση
- Αποδιοργάνωση
Πολύ συχνά η απροσεξία σε παιδιά που έχουν βιώσει τραύμα είναι σημάδι αποσύνδεσης, κάτι που μπορεί να μοιάζει με έλλειψη προσοχής – ένα βασικό χαρακτηριστικό σύμπτωμα της ΔΕΠΥ. Ταυτόχρονα το τραύμα μπορεί να κάνει τα παιδιά να φαίνονται ταραγμένα, ταλαιπωρημένα, νευρικά και σε υψηλή εγρήγορση – συμπτώματα που επίσης μπορεί να εκληφθούν ως συμπτώματα ΔΕΠΥ.
Πώς αντιμετωπίζονται;
Κλειδί για την σωστή αντιμετώπιση των προβλημάτων του παιδιού είναι η έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση στην παιδική ηλικία. Ο ειδικός θα ερευνήσει την ύπαρξη σημαντικών γεγονότων στο ατομικό και οικογενειακό ιστορικό του παιδιού, την ύπαρξη κληρονομικότητας και την αναπτυξιακή πορεία των συμπτωμάτων.
Για τις περιπτώσεις που οι συμπεριφορές του παιδιού εμφανίζονται μετά από τραύμα, η ένταξη του παιδιού σε αποκαταστασιακό πρόγραμμα τραυματοθεραπείας καθώς και η ψυχοεκπαίδευση και στήριξη της οικογένειας δείχνουν να συντελούν θετικά στη μείωση των συμπτωμάτων. Το παιδί πολύ σύντομα καταφέρνει να επανεπεξεργαστεί το τραυματικό γεγονός και να αποκτήσει υγιείς τρόπους αντιμετώπισης των δυσκολιών του. Το γεγονός αυτό αντικατοπτρίζεται τόσο στη βελτίωση της διαχείρισης του συναισθήματος του παιδιού όσο και στη βελτίωση της ποιότητας της σχέσης του με τους άλλους.